Η υποξεία θυρεοειδίτιδα De Quervain είναι μια σχετικά σπάνια, άσηπτη φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα. Δεν προκαλείται από μικρόβια και δεν είναι μεταδοτική, γι’ αυτό και η χορήγηση αντιβιοτικών είναι αναποτελεσματική. Πρόκειται για νόσο με έντονα συμπτώματα και συχνά συγχέεται με κοινές ιογενείς λοιμώξεις ή αμυγδαλίτιδα.

Εποχικότητα & Αίτια

Η νόσος παρουσιάζει σαφή εποχική έξαρση, με μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, κυρίως Ιούλιο και Αύγουστο. Αν και παλαιότερα είχε θεωρηθεί ότι οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις (π.χ. Coxsackie, Echovirus), η παρουσία ιών μέσα στον θυρεοειδή δεν επιβεβαιώθηκε σε νεότερες μελέτες.

Αντίθετα, σημαντικός φαίνεται να είναι ο ρόλος της γενετικής προδιάθεσης – ειδικά η παρουσία του HLA-B*35 γονιδιακού τύπου έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου. Το στρες ή άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες ενδέχεται επίσης να παίζουν ρόλο στην ενεργοποίηση της φλεγμονής.

Πορεία της Νόσου – Τρία Στάδια

1. Οξεία φάση – Υπερθυρεοειδισμός (2–6 εβδομάδες)

Ο αδένας απελευθερώνει απότομα μεγάλες ποσότητες ορμονών λόγω της φλεγμονής.

Συμπτώματα:

• Έντονος πόνος και πρήξιμο στον λαιμό (ιδίως στην πρόσθια τραχηλική χώρα)

• Πυρετός, μυαλγίες, νυχτερινή εφίδρωση

• Ταχυκαρδία, νευρικότητα, τρέμουλο

Αντιμετώπιση: Αντιφλεγμονώδη (π.χ. ιβουπροφαίνη) ή, σε σοβαρότερες περιπτώσεις, κορτιζόνη (συνήθως Medrol), με σταδιακή μείωση της δόσης.

2. Ευθυρεοειδική φάση (λίγες εβδομάδες)

Η φλεγμονή υποχωρεί, τα επίπεδα ορμονών επανέρχονται στο φυσιολογικό και τα συμπτώματα υποχωρούν. Η φάση αυτή παρακολουθείται στενά για πιθανή υποτροπή ή μετάβαση στο επόμενο στάδιο.

3. Φάση υποθυρεοειδισμού (2–6 μήνες)

Ο θυρεοειδής αδυνατεί να παράγει επαρκείς ορμόνες, προσωρινά ή σπανίως μόνιμα.

Συμπτώματα:

• Κόπωση, αύξηση βάρους

• Δυσκοιλιότητα

• Κακή διάθεση

Αντιμετώπιση: Χορήγηση θυροξίνης (λεβοθυροξίνη), προσωρινά ή μακροχρόνια σε σπάνιες περιπτώσεις.

Διάγνωση & Διαφορική Διάγνωση

Η σωστή διάγνωση είναι κρίσιμη ώστε να αποφευχθεί η άσκοπη χρήση αντιβιοτικών. Συχνά συγχέεται με ιογενή λοίμωξη ή αμυγδαλίτιδα. Ο ιατρός πρέπει να διατηρεί υψηλό δείκτη υποψίας και να παραπέμπει σε ενδοκρινολόγο όταν χρειάζεται.

Τι πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής

• Η νόσος είναι καλοήθης.

• Η συνεργασία με τον ιατρό είναι απαραίτητη για σωστή παρακολούθηση και αντιμετώπιση.

• Δεν προκαλεί μόνιμη βλάβη στον θυρεοειδή, αν αντιμετωπιστεί σωστά.

• Η πλήρης ανάρρωση γίνεται συνήθως μέσα σε 6–12 μήνες.

• Η έξαρση εμφανίζεται συχνότερα κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο.